Czym jest męskość? Kim jest ten prawdziwy mężczyzna? Co jest
męskie?
Pisząc o polskich mężczyznach i polskiej
męskości postanowiłam odnieść się do dwóch kwestii: języka oraz wizerunku. Wpis
krąży wokół stereotypów, którymi przesiąknięte są media, życie społeczne,
codzienność.
Język.
Jak w języku objawia się mężczyzna? W jakich
kontekstach występuje? Z czym jest zestawiany?
Język polski jest przesiąknięty powiedzeniami, przysłowiami, zwrotami
odnoszącymi się do świata mężczyzn i męskości, które niosą za sobą odpowiedni ładunek
emocjonalny, skojarzenia, konkretne treści. Jestem przerażona seksizmem
językowym w tym całym definiowaniu męskości oraz tego co jest a co nie męskie i
odpowiednie dla mężczyzn. Poniżej kilka przykładów:
Męska rozmowa vs. babskie
gadanie
Męska rozmowa to rozmowa pomiędzy mężczyznami (np. ojca z
synem o seksie), zapewne poważna, prawdziwa, o sprawach wielkiej wagi,
istotnych, może o honorze i wojnie, kto wie
A tak widzi ją nonsensopedia - http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/M%C4%99ska_rozmowa
(pierwszy raz spotkałam się z tą
witryną), zaciekawiła (?) już sama definicja: „Męska rozmowa
– termin używany przez zakompleksionych mężczyzn,
którzy w celu poprawienia swojej samooceny zapraszają drugiego mężczyznę płci żeńskiej na „męską rozmowę””.
Pozostawiam bez komentarza. Polecam (choć to nieodpowiednie
słowo, z racji tego co wstawiam) zobaczyć jak na stronie ukazana kobieta http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Kobieta
Pojęcie „męskiej rozmowy” sugeruje, ze istnieją tematy,
sprawy przeznaczone tylko dla mężczyzny. Niesie skojarzenia, ze chodzi o sprawy
poważne, konkretne.
A jak coś powie kobieta to takie babskie gadanie, niewarte wysłuchania
ani zapamiętania, o sprawach nieważnych, bądź o ważnych, ale komentarz babski
nieistotny.
Porozmawiać jak
mężczyzna z mężczyzną.
Odnosi się poniekąd do męskiej rozmowy, o której powyżej.
Męska decyzja.
Czyli (za słownikiem) szybka, zdecydowana, stanowcza.
Wiemy, że to decyzja ważna, zdecydowana. Brzmi poważnie.
Prawdziwy facet podejmuje męskie decyzje. A co zabawne, także kobiety często
posługują się zwrotem, że podjęły męską decyzję. Czemu kobiety nie podejmują
decyzji kobiecych?
Postąpić po męsku.
Czyli jak? Podjąć męską decyzję.
Poza powyższymi przykładami o prawdziwych mężczyznach w języku
polskim: męskie sprawy, męski honor, mężczyzna/chłop musi się wyszumieć,
chłopaki nie płaczą, etc.
I co z tego wynika? Prawdziwy mężczyzna
jest konkretny, zajmuje się poważnymi, podejmuje konkretne, stanowcze i szybkie
decyzje, może o tym, by się za młodu wyszumieć, a w trakcie ich podejmowania na
pewno nie płacze.
Wizerunek.
Czy polski prawdziwy mężczyzna musi
być biały? Czy dopuszczalne jest by był innej rasy? Wydaje się, że musi być heteroseksualny,
choćby w warstwie językowej (znów do niej powracając) to widać, gdy
przeciwstawia się bądź zestawia mężczyznę z kobietą, żoną, babą, niewiastą,
etc. Czy jest tu miejsce dla nieheteroseksualnych?
Przeprowadzając mini eksperyment (inspirując
się kampanią ONZ Kobiety: http://codziennikfeministyczny.pl/kampania-wykorzystujaca-prawdziwe-wyniki-autouzupelniania-google-ukazuje-skale-zjawiska-seksizmu/),
wprowadzałam do wyszukiwarki Google zwroty dot. mężczyzny i męskości. Poniżej
wklejam dwa przykładowe. Co do wyglądu, wynika, że prawdziwy facet zaczyna się
od 1 m 80 cm, zatem musi być wysoki. Niski wzrost odbiera męskość? Wzrost
dodaje wiarygodności, jest męski? Co do wyglądu wynika, że prawdziwy facet nie
nosi rurek. Obcisłe jest niemęskie? A może kobiece? A może gejowskie?
Jak wygląda? Wiemy, że raczej
biały, wysoki i ma luźne spodnie (bo spódnica w ogóle poza dyskusją?). Co
jeszcze? Zarost? Włosy – jakie? Długie (Czy to zbyt niemęskie)? Rudy? Łysy?
W każdym razie może być brzydki „Mężczyzna
musi być trochę ładniejszy od diabła, a panna tylko trochę brzydsza od anioła”,
i „facet nie ma być ładny, ma być zaradny” (?)
A na koniec stereotypowych wywodów:
Prawdziwy mężczyzna musi:
- zbudować dom
- zasadzić drzewo
- spłodzić syna (kontynuować
męski ród, w końcu mówi się „z dziada pradziada” a nie "z babki prababki" (a
można neutralnie "z pokolenia na pokolenie"), a jeśli jest córka to co? Półojciec? Nie-ojciec?
Nie-mężczyna?)
W opracowaniu korzystałam i inspirowałam się treścią książek:
M. Karwatowska, J. Szpyra-Kozłowska, Lingwistyka płci. Ona i on w języku polskim,
Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2010
J. Katz, Paradoks macho. Dlaczego niektórzy mężczyźni nienawidzą kobiet i co
wszyscy mężczyźni mogą z tym zrobić, Wydawnictwo Czarna Owca, Fundacja
Feminoteka, Warszawa 2012
oraz artykułów:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz